ကၽြန္ေတာ္၏ဇာတ္လမ္း

မင္းကႏုိင္ငံျခားသားေက်ာင္းသားလားတဲ့။ ဆရာမကကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးတာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စကားေျပာကမဆိုးဘူးတဲ့။ မထင္ရဘူးတဲ့။ presentation လုပ္အၿပီးေနာက္တစ္ပတ္ အမွတ္မေျပာခင္ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးတာပါ။ အဲဒီေနာက္အမွတ္ေတြေျပာေတာ့ စာပိုဒ္ကို ၾကည့္ၿပီးစာဖတ္သလို ရြတ္သြားသူေတြ ၇၀ နီးပါး ရၾကပါတယ္။ မဟုတ္ကဟုတ္က ေပါက္တတ္ကရေတြေလွ်ာက္ေျပာၿပီး တကယ့္ Presentation နဲ႔မတူပဲ အေပ်ာ္တမ္းေျပာတဲ့လူေတြလည္း ၇၀ နီးပါးရၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၇၀ေက်ာ္ေတာင္ရၾကတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အမွတ္ေျပာေတာ့ စိတ္ေလသြားတယ္။ ၆၀ ေက်ာ္ရုံေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕က တကယ္အတည္လုပ္ၾကတာ။ အဲဒီလိုမွန္းသိရင္ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာေတြ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဘာမွမကြာဘူးေလ။ ဒီလုိ Language Module ေတြနဲ႔ ခံခဲ့ရေပါင္းမ်ားလွၿပီ။ ခုလည္းလာျပန္ၿပီေပါ့။ သူတို႔နဲ႔က ေလသံခ်င္းမတူဘူးေလ။ ခံေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ခု။ ေက်ာင္းႏွစ္လပိတ္တာကို Attachment ဆင္းရမယ္ဗ်။ အတန္းထဲက သူမ်ားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာနဲ႔ ဆိုင္တာေလးေတြေတာ့ရသြားၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရမွာပါပဲေပါ့။ တကယ္က်လာေတာ့ Sim Lim Square တဲ့။ အဲဒီေနရာက Electronic and Computer ပစၥည္းေတြေရာင္းတဲ့ကုန္တုိက္ႀကီးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း Computer ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလာက္ဆိုလည္းမဆိုးပါဘူးဆိုၿပီး ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ကို သြားၾကည့္လိုက္ေရာ ေသၿပီဆရာပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိပို႔တဲ့ ေနရာက Digital Camera and Mp3 Players ေတြပဲေရာင္းတဲ့ဆိုင္ဗ်။ ဘာသြားလုပ္ရေတာ့မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္သင္ေနတာက Computer program နဲ႔ Networking။ ဘာမွကိုမဆိုင္ဘူး။ ခုိင္းရက္တယ္ဗ်ာ။ ဘာမွမဆိုင္တာကို Attachment ဆင္းခုိင္းရတယ္လို႔။ ေတာ္ၾကပါတယ္။